Voor Tijl

Ik heb lang gezocht naar de juiste woorden om ons geluk te omschrijven, maar dit liedje zegt genoeg ...

Happy End

Nadat ik hier ons verhaal van kleine broer kwijt kon, moet ik natuurlijk nog komen vertellen hoe het afgelopen is.
Zoals iedereen wel weet is het een happy end geworden; een happy end van een bewogen zwangerschap maar nu het begin van iets heel moois, onze kleine Tijl.
Ons klein mannetje heeft zijn eerste kreetjes laten horen op 28 september, om 21u45 na een wel heel erg vlotte bevalling!!


Tijl heeft 10 kleine teentjes en 10 kleine vingertjes, een klein neusje en kleine oortjes! Kortom, perfect gezond!! Eigenlijk gewoon perfect, zonder meer!!

Welkom kleine lieve schat!

Impressie van een kleuter

Daan zijn beeld van mama en zijn broertje:

Het pleit gewonnen!

Ik citeer Prof. Dr. L. De Catte, 15 juni 2010, 8u30: "We zullen het pleit gewonnen hebben"!!!! Ik kan je verzekeren dat die woorden als muziek in de oren klinken!!! Met een stevige heartbeat eronder :-)

Vanmorgen dus opnieuw een ritje naar Leuven gedaan, voor de wekelijkse controle. De nieuwsberichten gisteravond voorspelden al niet veel goeds over de route, maar vanmorgen vroeg ben ik op 1u30 flink in Leuven geraakt. De terugweg echter zag er om 6u30 al minder plezant uit, maar soit, dat waren zorgen voor een grote twee uur later.
6u45 arrivé @ UZ Leuven, aanmelden met SIS-kaart in het machien, koffieke uit den automaat en boek lezen. Eigenlijk ben je dan al vlug een uurtje later.
Rond 7u45 afgedaald naar -1, waar gynaecologie en alles daar rond zich bevindt, opnieuw aanmelden, om plotseling een gang verder gestuurd te worden!! Blijkbaar is gisteren de nieuwe echografieruimte in gebruik genomen en is er nu ook nog eens een ander onthaal waar we ons (nog maar eens) mogen aanmelden. Dus in plaats van wachtzaal C, was het nu in wachtzaal(tje!) B te doen.
8u15, Prof. Dr. De Catte laat mij binnen in de nieuwe ruimte, en alles ruikt ook echt nog naar nieuw!!! En oh ironie, ze lijden toch nog wel een beetje onder enkele kinderziekten ;-), maar soit, de echo kon beginnen!

Zijn eerste woorden (na "hoe gaat het?" en "is er nog veel activiteit?" natuurlijk) waren al positief: "het vocht is al beduidend verminderd" Eerste jeuj!! Na verdere controle van buikje (positief - tweede jeuj!), hartje (positief - derde jeuj) en hersentjes (ook positief - grote grote groooooote jeuj!) mogen we onze euforie weer wat uitbreiden!!! Er zijn echt heel goede perspectieven, als het zo verder evolueert!! Het pleit lijkt te zijn gewonnen (daar is dat muziekje weer ;-))!!!!!!!!!!!! Over een terugval spreekt hij zelfs niet meer, wel over nog 4-5 weken intensieve controle. Peuuuuuuut!! Boring! Maar tjah, als het slechts datgene is wat we verder moeten doen, dan is dat peanuts hé.

Vrijdag nog eens een "gewone" controle in Roeselare, want uiteindelijk kijken ze in Leuven niet naar lengte en gewicht en voetjes en neusje ;-) en dan dinsdag terug naar Leuven.

En verder?

Het is vandaag al een week geleden dat we de eerste bloedtransfusie ondergingen, donderdag vond de tweede transfusie plaats en vanaf dan was het weer eventjes afwachten. Op de echo vorige donderdag zag alles er voorlopig veelbelovend uit, ttz. kleine broer reageerde goed op de hoeveelheid die hij gekregen had, hersenbloedingen waren uitgebleven (daar hadden ze niks over gezegd!!!!!) en zijn hartje deed flink zijn best om het nieuwe bloed rond te pompen! Het enige wat ik verder kon doen was zijn bewegingen in de gaten houden. Frustrerend hoor!!! Vanaf dat je een uurtje niks voelt, begin je toch al weer te doemdenken, dus dan maar duwen aan die buik om kleine broer wakker te schudden en steeds met resultaat :-) Vooral op het werk vindt hij het precies leuk (of juist niet ;-)) en laat hij zich goed voelen!

Vanmorgen werd ik al om 8u terug verwacht in Leuven voor een controle-echo. 5u15 vertrokken om de files voor te zijn en natuurlijk véél te vroeg in Leuven! Maar daar hebben we den Dag Allemaal voor om de tijd vlugger te doen gaan ;-)
En *doet-een-vreugdedansje* de echo was positief!!! Om al verminderd vocht te zien is het nog te vroeg, dat kan nog wel eventjes duren, maar er was wel te zien dat er voorlopig geen bloedarmoede meer is, toch zeker niet noemenswaardig om te moeten ingrijpen. En!! Zijn hartje werkt al weer op normale kracht, daar is al zeker geen schade!! De hartkleppen werken perfect!! Jeuj!!
Nu kan het nog altijd gebeuren dat er een plotse terugval is in rode bloedcellen, maar daarom dus de wekelijkse controles in Leuven, en tussenin nog eens de gewone controles in Roeselare.
Dinsdag, same time, same place en hopelijk same news!!!

oh! oh! oh!! Ik heb kleine broer in 3D kunnen bewonderen!!! Hij ziet er zo mooi uit en lag zo schattig te slapen met zijn armpje langs zijn gezichtje *blij*

De diagnose en start van de behandeling!

Gisteren, juist op de middag kreeg ik nog telefoon van de huisarts, dat hij toch de laatste resultaten al had; parvovirus positief dus. Daar waren dan de tranen van geluk!! Wat een opluchting!!! Nu kon ik gewoon naar Leuven gaan en had ik de diagnose eigenlijk al mee.Om 13u Daan en Arjen nog naar school gebracht en dan vertrokken naar Leuven.
Ginder aangekomen, zo groot jong!!! En daar binnen, das precies een mierennest Als je enkel het ziekenhuis van Roeselare kent, dan is Roeselare maar een klein huisje in vergelijking met deze mastodont van een villa!
Nog een colake gedronken en ijsje gegeten en dan naar beneden gaan, waar gynaecologie zat. Onmiddellijk terug naar boven gevlogen, omdat ik niet was ingeschreven ... weet ik veel hoe dat daar werkt! Hup ingeschreven en terug naar beneden, wachten in wachtzaal C. Uhu, ze hebben daar een toch een wachtzaal of zes voor 1 dienst!!
Na een kwartiertje wachten, kwam een mevrouw ons al halen, kdacht al dat we daar vlot zouden buiten zijn, maar niets was minder waar. De vrouw was een laborante die alle al gegevens wou hebben, voor het geval er een punctie zou volgen. Koen kreeg ook al stress, want ze zouden ook van hem bloed moeten afnemen en hij had just een Duvel gedronken :p
Dan terug naar de wachtzaal en tegen 17u mochten we naar de gyn. Daar dan nog eens 10 minuten liggen wachten eer hij kwam. Toen hij het zag van het parvovirus, wist hij onmiddellijk wat te doen; Aan de hand van de waarden van mijn bloed toverde hij een curve tevoorschijn op zijn computer. Het parvovirus valt het beenmerg van ons ventje aan, waardoor hij geen rode bloedcellen meer aanmaakt. Waar hij normaal 13 mg rode bloedcellen zou moeten hebben, had hij er nog maar 3mg meer. Ernstige bloedarmoede dus, vandaar het vocht. Op de echo bleek ook al dat zijn hartje al wat vergroot was, omdat het veel meer moeite moet doen om alle organen mooi te voorzien van hetgeen hij kon geven. De bloedtransfusie was direct een feit en ik werd onmiddellijk in de planning van de volgende dag opgenomen, want het moest nu wel vlug gaan.Ik denk dat ze dan zo'n drie kwartier hebben zitten meten en doen om alle gegevens te hebben. Het was dus geen mooie echo, zoals ik gehoopt had, niet in de zin van "hier het hoofdje, en zijn neusje, ..." , maar soit, die volgen nog wel ;-)
Ik ben wat moeilijker in slaap gevallen, want eigenlijk vond ik het maar een eng gedacht en wou ik dat bloed zo vlug mogelijk toegediend hebben, zodat zijn hartje weer meer had om rond te pompen. Vanmorgen moest ik hier al terug zijn om 7u30. Koen zit deze week juist met belangrijke audits en moest dus op zijn werk zijn. Maar zo erg vond ik dat niet, hij kan hier toch niks doen. Mijn pa heeft mij gebracht en Koen komt mij dan vanmiddag terug halen. Hier eerst infuusje gekregen en dan mocht ik al mee gaan. De prof bepaalde eerst nog eens waar de baby lag, maar blijkbaar lag hij nog hetzelfde als gisteren, buik werd ontsmet, laken werd over mij gelegd en zo'n dinges werd voor mij gezet zodat ik niks zag. Toen volgde een klein prikje voor de verdoving en vanaf toen heb ik niks meer gevoeld. Hij zei me wel telkens wat hij zou doen, dus kon ik ergens wel meevolgen. En ik hoorde het bloed achter mij ook "broebelen" in een machine In mijn binnenste ben ik constant tegen ons ventje bezig geweest dat het nu niet lang meer zou duren, dat hij straks het nodige zou krijgen en dan zijn best moest doen ...Maar de transfusie is goed gelukt!! Ik kreeg onmiddellijk een 4-tal stampjes; precies of hij wilde me vertellen dat hij alles goed ontvangen heeft en nu aan het werk zou gaan!
En de prik in de poep heb ik ook goed doorstaan *bravo*
Het is nu nog eventjes hier blijven, om te zien of ik geen buikpijn krijg of contracties krijg, maar na de middag mag ik naar huis om hier morgenvroeg al terug te staan. Morgen sta ik al om 7u15 op de planning, dus dat wordt nog vroeger opstaan .
Normaal zouden twee porties bloed voldoende moeten zijn. Volgende week moet ik dan wel nog eens terug komen en desnoods volgt dan toch een derde transfusie. Ook de hersentjes moeten nog even nauw opgevolgd worden, want het is natuurlijk nog niet zeker of die altijd voldoende zuurstof hebben gekregen. Maar daar gaan we voorlopig niet van uit. Net zoals hij bloed via de navelstreng kreeg, gaan we de positieve vibes ook via deze weg proberen door te geven!

Dit was Sofie, live vanuit Leuven ;-)

D-Day

1 juni ... Vandaag is het zover, het onderzoek in Leuven ... Momenteel ben ik nog rustig, ik verschiet er zelf van, maar ik denk eens we in Leuven zullen zijn, dat de stress wel zal toeslaan.

Normaal dacht ik van gisteren al hoopvol nieuws te krijgen, maar helaas, de resultaten van de vijfde kinderziekte waren nog niet binnen ... donderdag pas! Aaaaargh!!! Ik had gehoopt met die resultaten gewoon naar Leuven te gaan en dan een mooie echo te kunnen krijgen, want ik verwacht dat die beelden wel in 3D o 4D zullen zijn en dan te horen hoe ze dat daar eens ne keer zouden oplossen ... Maar nu gaan we er naar toe, nog altijd zonder aanknopingspunt en het kan dus nog alle kanten uit.

We kunnen dus niet anders dan nog altijd af te wachten, misschien weten we vanavond iets meer, misschien moeten we nog dagen of weken wachten ... Geduld is een schone deugd zeggen ze dan, amai mijne frak! In deze situatie is geduld een hel!!

Bange dagen ...

Woensdag moest ik op controle voor de uitgebreide echo. Het begon goed, hoofdje mooi naar beneden, rugje lag aan rechterkant, ronding van poepje was te zien. Maar toen werd het stil, hij bleef maar draaien en draaien en draaien met zijn dinges daar. Ik had totaal geen idee waar hij zat te kijken, hoofdje? buikje? Het bleek het buikje te zijn; er zit vocht in zijn buikje ... Dan hersentjes bekeken, prima in orde; hartje bekeken ... zag er aanvankelijk ook goed uit ... aanvankelijk ... toen hij mij uitleg zat te geven over dat vocht was ons ventje een beetje gedraaid en kon hij toen ook zien dat er onder zijn hartje ook al wat vocht zat. Maar het hartje moest nog niet extra werken om het op te halen, het klopt zoals het hoort. Ook de niertjes, blaas, darmen, alles eigenlijk is zoals het moet; maar dat vocht hoort daar niet!!!
Hij heeft onmiddellijk een afspraak gemaakt in Leuven, voor een gespecialiseerde echo bij een hoogrisicozwangerschapsgynaecoloog. Dinsdag om 16u moet ik in Leuven zijn. Als ook de echo geen 100% duidelijkheid geeft, moet ik ook een vruchtwaterpunctie ondergaan ... En in dat geval is het weer een tweetal weken wachten op uitslag.

Donderdag moest ik al naar de huisarts voor bloedafname. Daaruit konden de beste opties blijken: cmv-besmetting of indirecte coombs positief (ik heb negatieve rhesusfactor en ons bloed kon aan het "vechten" zijn); maar daaruit is niks gekomen ... Mijn laatste sprankeltje hoop op het beste resultaat ligt nu nog bij de vijfde kinderziekte. Misschien heeft Thilde dat een tweetal weken geleden gehad en ben ik besmet (ik ben toen niet met haar naar dokter geweest omdat ze eigenlijk nie ziek ziek was, maar gewoon koorts en snottebellen. Maar als ik er nu aan denk had ze ook heel erg rode wangetjes en vlekjes op haar billetjes, wat dus kan wijzen op vijfde kinderziekte). Deze is wel besmettelijk, maar niet zo gevaarlijk in tweede en derde trimester. Dat weet ik pas maandagavond en ik hoop zo dat het dat maar is; dat valt te genezen met een bloedtransfusie door de buikwand heen, of als het nog in een vroeg stadium is kan het gewoon weer weg gaan.

De andere scenario's zijn echter minder hoopgevend. Ofwel een infectie bij de baby zelf, een chromosonale afwijking of een anatomische afwijking. In al deze gevallen heeft de gyn mij voorbereid op het ergste, een niet-levensvatbare baby. Ofwel neemt het vocht toe en kan het hartje het niet meer aan, ofwel blijft hij leven zolang hij in mijn buik zit, maar eens geboren zou hij het niet halen ...

Ik zie het echt somber in en denk in momenten al aan afscheid nemen ... Koen denkt nog positief en hopelijk krijgt hij gelijk.

Maar het is zo onwezenlijk hé; hij stampt er op los hier vanbinnen, zijn hartje klopte zo mooi en toch is hij ziek en het ergste van al ... ik kan hem niet helpen msad
Daan ziet mij wenen en vraagt dan wat er scheelt. Als ik zeg dat zijn broertje ziek is, dan moeten de dokters hem genezen; hij wil zijn broer ook zo graag zien en hij heeft al een knuffel uitgehaald voor zijn broer. Hij stelt wel duizend vragen waar ook ik geen antwoord op heb. Ik zou hem zo graag bevestigen dat alles ok is ...

2 jaar al

*zucht* Twee jaar geleden ... rond 8u30 zijn we de materniteit binnen gegaan. Ongeveer op dit uur (10u30) kreeg ik mijn epidurale toegediend en om 13u50 zal het twee jaar geleden zijn dat we ons meisje voor de eerste keer zagen :-)
Ze wordt toch veel te vlug groot hé en het is al een hele madam geworden hoor! Ze moet zeker niet onderdoen voor haar grote broer ... integendeel! "MIJN" is nog altijd haar favoriete woordje! (gisteren was zelfs de weegschaal bij Kind&Gezin "mijn!" ...) Dat "gemijn" is soms ietsje te, maar als ze met haar broer in discussie gaat over "mijn mama" "neen, mijn mama!!", dan is dat eigenlijk wel schattig hé?

Maar nu ze twee jaar geworden is en dènkt dat ze al een grote madam is, dan wordt het tijd om zich ook te bewijzen als grote madam ... We gaan binnenkort de strijd aan om haar tut wat af te leren ... want o wee als ze tut en knuffel niet onmiddellijk binnen handbereik heeft ... Haar knuffeltje mag ze voorlopig wel nog altijd bij haar houden, maar nu ze meer en meer begint te praten, is het toch belangrijk dat we die tut wat afbouwen, zodat ze haar woordjes beter kan uitspreken toch? Nu maar hopen dat we (en ook de oma's) niet zwichten onder haar gezeur "tutje, tutje!". Wordt vervolgd ;-)

Wij verwachten een .... *tromgeroffel*

BROERTJE!!!!!!!!!!!!!!!

Zie hier ons kleinste mannetje! Tziet er nu al een knap ding uit :-)

Bij deze mag er gesolliciteerd worden om zijn lief te mogen zijn ;-)

in oktober ...

En we starten onmiddellijk opnieuw met goed nieuws. Niet dat het nog een verrassing is, maar allé kom ;-) In oktober verwachten wij een broer of zus voor ons twee kapoenen!!! Ondertussen zijn we al weer 16 weken zwanger en kan ik vanavond (of morgen ;-)) misschien (hopelijk!!!) al komen vertellen of het nu een broer of zus wordt :-)
Voor Daan mag het een zusje worden en ze haar naam zal Thilde zijn ... ach! waarom iets ingewikkeld maken, als het zo simpel kan zijn?!

Dus bij deze heb ik wel een mooi aanknopingspunt om deze blog weer wat te onderhouden hé;-) Waar Daan nog een heuse babysite had, is dat bij Thilde rap verdwenen. 2 kindjes ... minder tijd (ahum) ... weet je wel? Maar toen was er deze blog, waar het ook al eens over Thilde ging, maar ook deze werd na verloop van tijd verwaarloosd ... Ik doe dus mijn uiterste best om het deze keer niet te laten gebeuren. En anders komt ge maar aan mijn oren trekken!

nieuwe voornemens!

2 februari het laatste bericht geplaatst ... nie goe bezig hé?!?!
dus bij deze maak ik goede voornemens voor een nieuwe start!!! Eens zien hoe lang we het deze keer volhouden ;-)

50 jaar terug ...

Echt uittreksel uit een Katholiek schoolboek voor de afdeling Huishoudkunde voor meisjes uitgegeven in 1960.
Maak dat het eten klaar is
Maak de zaken op voorhand klaar, de avond voordien als het moet, zodat een heerlijke maaltijd hem opwacht als hij terug keert van zijn werk. Het is een vorm van duidelijk maken dat je aan hem hebt gedacht en je bezorgd bent over zijn noden. De meeste mannen hebben honger als ze thuis komen en het vooruitzicht op een stevige maaltijd (vooral als het hun lievelingskostje is) maakt deel uit van de noodzakelijke warme verwelkoming.

Wees op tijd klaar
Neem voor jezelf een kwartier rust voor hij thuis komt om te ontspannen.Werk uw opmaak een beetje bij, doe een band in je haren en wees fris en bevallig.
Hij heeft een zware dag achter de rug samen met mensen die hem overladen met werk en zorgen. Wees dus opgewekt en een beetje interessanter dan laatstgenoemden. Zijn zware dagtaak moet opgevrolijkt worden en daar ligt ergens jouw taak dat het zo wordt.

Breng orde op zaken
Maak nog een laatste ronde door de voornaamste kamers van het huis juist voor je man thuis komt. Verzamel de schoolboeken, speelgoed, papieren enz. en neem nog vlug het stof af op de tafels.

Gedurende de koudste maanden van het jaar
Je moet een gezellig vuurtje aanmaken waarnaast hij zich kan koesteren en ontspannen. Uw man zal het gevoel krijgen van in een ordelijke en rustige haven te zijn aangekomen en dat maakt jou ook gelukkig.Voor zijn comfort zorgen bezorgt jou een enorme persoonlijke voldoening.

Breng het geluid op een minimaal niveau
Bij zijn aankomst zet je best al het geluid af van wasmachine, droogkast of stofzuiger. Probeer de kinderen kalm te krijgen. Wees blij hem te zien. Verwelkom hem met een warme glimlach en toon de oprechtheid van uw wil om hem te bevallen.

Luister naar hem
Het zou kunnen dat je een dozijn belangrijke zaakjes aan hem wilt vertellen, maar daarvoor is zijn thuiskomst niet het geschikte moment. Laat hem eerst spreken, herinner je dat zijn onderwerpen belangrijker zijn dan de uwe.
Maak ongeveer dat het zijn avond wordt..

Maak nooit je beklag als hij laat thuis komt
Klaag nooit als hij laat thuis komt voor de maaltijd of zelfs als hij de hele nacht wegblijft. Bekijk het als kleinschalig in vergelijking met wat hij heeft moeten doorstaan gedurende de dag. Instaleer hem comfortabel. Vraag hem zich te ontspannen in de zetel of te gaan rusten in bed. Maak een warme of frisdrank klaar.
Schud de kussens op en stel voor zijn schoenen uit te trekken. Spreek hem aan met een zachte, vredelievende en plezante stem. Stel hem geen vragen wat hij heeft gedaan en twijfel nooit aan zijn oordeel of zijn rechtschapenheid. Denk er aan dat hij de meester is in huis en uit deze functie zal hij steeds zijn wil uitoefenen met eerlijkheid en waarheid.

Wanneer hij klaar is met eten, ruim de tafel af en doe vlug de afwas
Als je man vraagt om te helpen wijs zijn voorstel af want hij zou zich kunnen verplicht voelen om het steeds weer te doen en na een zware dagtaak heeft hij geen nood aan extra werk.Zet hem aan om zich aan zijn favoriete bezigheden te wijden. Toon je interesse hiervoor zonder hem het gevoel te geven dat je op gelijke voet komt op zijn gebied. Als je zelf kleine bezigheden hebt, doe ze zonder praten en storen, want zijn interesse punten zijn meestal belangrijker dan die van de vrouw.

Uiteindelijk de avond
Breng het huis in orde zodat het klaar is voor de volgende morgen. Denk er aan eventueel een ontbijt op voorhand klaar te maken. Het ontbijt van je man is uiterst belangrijk als hij op een positieve manier zijn zware dagtaak moet aanvatten.
Eenmaal dat jullie in de slaapkamer zijn aangekomen maak je je klaar om zo vlug mogelijk in bed te komen.

Niettegenstaande de vrouwelijke hygiëne
Een grote rol speelt, mag het niet de bedoeling zijn dat uw man de rij moet doen om in de badkamer te komen, zoals hij moet doen om zijn trein te halen. Zorg er echter wel voor dat je het beste voorkomen hebt als je gaat slapen. Tracht een voorkomen te hebben dat innemend is zonder uitdagend te zijn. Als je een nachtcrème moet aanbrengen of krulspelden, wacht tot hij slaapt want het zou hem kunnen ergeren bij het zien van een dergelijk schouwspel net voor hij slaap.

Wat de intieme relaties betreft met je man
Het is heel belangrijk je te herinneren wat jullie elkaar beloofden bij het huwelijk en voornamelijk de belofte van gehoorzaamheid. Als hij van oordeel is onmiddellijk te willen slapen dan zal het zo zijn. Te allen tijde word je geleid door de wil van je man en oefen je op geen enkel moment druk op hem uit om hem tot een intieme relatie te stimuleren..

Als je man voorstelt te paren
Aanvaardt met nederigheid maar houdt steeds in het achterhoofd dat het plezier aan de man is besteed en veel belangrijker is dan dat van een vrouw. Als hij zijn orgasme bereikt is een beetje gekreun van jou kant niet misplaatst, integendeel het zal hem overtuigen dat jij er ook plezier aan hebt beleefd.

Als je man minder normale handelingen voorstelt
Gedraag je gehoorzamend en lijdzaam maar geef je eventueel ongenoegen aan door een stilzwijgen. Het is waarschijnlijk dat je man onmiddellijk zal inslapen. Breng je kledij weer in orde, breng je schoonheidsproducten aan alsook je haarverzorging.

Nu mag je de wekker zetten
Om zeker even voor je man op te zijn in de morgen. Zo kan je hem een kop thee maken tegen dat hij wakker wordt

I DO NOT THINK SO!!!!!!!!!!

Sterretje sterretje ...