De diagnose en start van de behandeling!

Gisteren, juist op de middag kreeg ik nog telefoon van de huisarts, dat hij toch de laatste resultaten al had; parvovirus positief dus. Daar waren dan de tranen van geluk!! Wat een opluchting!!! Nu kon ik gewoon naar Leuven gaan en had ik de diagnose eigenlijk al mee.Om 13u Daan en Arjen nog naar school gebracht en dan vertrokken naar Leuven.
Ginder aangekomen, zo groot jong!!! En daar binnen, das precies een mierennest Als je enkel het ziekenhuis van Roeselare kent, dan is Roeselare maar een klein huisje in vergelijking met deze mastodont van een villa!
Nog een colake gedronken en ijsje gegeten en dan naar beneden gaan, waar gynaecologie zat. Onmiddellijk terug naar boven gevlogen, omdat ik niet was ingeschreven ... weet ik veel hoe dat daar werkt! Hup ingeschreven en terug naar beneden, wachten in wachtzaal C. Uhu, ze hebben daar een toch een wachtzaal of zes voor 1 dienst!!
Na een kwartiertje wachten, kwam een mevrouw ons al halen, kdacht al dat we daar vlot zouden buiten zijn, maar niets was minder waar. De vrouw was een laborante die alle al gegevens wou hebben, voor het geval er een punctie zou volgen. Koen kreeg ook al stress, want ze zouden ook van hem bloed moeten afnemen en hij had just een Duvel gedronken :p
Dan terug naar de wachtzaal en tegen 17u mochten we naar de gyn. Daar dan nog eens 10 minuten liggen wachten eer hij kwam. Toen hij het zag van het parvovirus, wist hij onmiddellijk wat te doen; Aan de hand van de waarden van mijn bloed toverde hij een curve tevoorschijn op zijn computer. Het parvovirus valt het beenmerg van ons ventje aan, waardoor hij geen rode bloedcellen meer aanmaakt. Waar hij normaal 13 mg rode bloedcellen zou moeten hebben, had hij er nog maar 3mg meer. Ernstige bloedarmoede dus, vandaar het vocht. Op de echo bleek ook al dat zijn hartje al wat vergroot was, omdat het veel meer moeite moet doen om alle organen mooi te voorzien van hetgeen hij kon geven. De bloedtransfusie was direct een feit en ik werd onmiddellijk in de planning van de volgende dag opgenomen, want het moest nu wel vlug gaan.Ik denk dat ze dan zo'n drie kwartier hebben zitten meten en doen om alle gegevens te hebben. Het was dus geen mooie echo, zoals ik gehoopt had, niet in de zin van "hier het hoofdje, en zijn neusje, ..." , maar soit, die volgen nog wel ;-)
Ik ben wat moeilijker in slaap gevallen, want eigenlijk vond ik het maar een eng gedacht en wou ik dat bloed zo vlug mogelijk toegediend hebben, zodat zijn hartje weer meer had om rond te pompen. Vanmorgen moest ik hier al terug zijn om 7u30. Koen zit deze week juist met belangrijke audits en moest dus op zijn werk zijn. Maar zo erg vond ik dat niet, hij kan hier toch niks doen. Mijn pa heeft mij gebracht en Koen komt mij dan vanmiddag terug halen. Hier eerst infuusje gekregen en dan mocht ik al mee gaan. De prof bepaalde eerst nog eens waar de baby lag, maar blijkbaar lag hij nog hetzelfde als gisteren, buik werd ontsmet, laken werd over mij gelegd en zo'n dinges werd voor mij gezet zodat ik niks zag. Toen volgde een klein prikje voor de verdoving en vanaf toen heb ik niks meer gevoeld. Hij zei me wel telkens wat hij zou doen, dus kon ik ergens wel meevolgen. En ik hoorde het bloed achter mij ook "broebelen" in een machine In mijn binnenste ben ik constant tegen ons ventje bezig geweest dat het nu niet lang meer zou duren, dat hij straks het nodige zou krijgen en dan zijn best moest doen ...Maar de transfusie is goed gelukt!! Ik kreeg onmiddellijk een 4-tal stampjes; precies of hij wilde me vertellen dat hij alles goed ontvangen heeft en nu aan het werk zou gaan!
En de prik in de poep heb ik ook goed doorstaan *bravo*
Het is nu nog eventjes hier blijven, om te zien of ik geen buikpijn krijg of contracties krijg, maar na de middag mag ik naar huis om hier morgenvroeg al terug te staan. Morgen sta ik al om 7u15 op de planning, dus dat wordt nog vroeger opstaan .
Normaal zouden twee porties bloed voldoende moeten zijn. Volgende week moet ik dan wel nog eens terug komen en desnoods volgt dan toch een derde transfusie. Ook de hersentjes moeten nog even nauw opgevolgd worden, want het is natuurlijk nog niet zeker of die altijd voldoende zuurstof hebben gekregen. Maar daar gaan we voorlopig niet van uit. Net zoals hij bloed via de navelstreng kreeg, gaan we de positieve vibes ook via deze weg proberen door te geven!

Dit was Sofie, live vanuit Leuven ;-)