De aankondiging van MIJN BOEK heb ik al eerder gebogd ... het verslag hadden jullie nog te goed (al hebben trouwe facebookers de foto's waarschijnlijk algezien.)
Bon, 9 oktober moesten we om 19u present zijn op het stadhuis van Roeselare. Niet via de zij-ingang, maar langs de grote deur mochten we naar binnen, de imposante trap op.
Amper binnen, mocht ik al eens mijn mooiste lach naar boven halen voor De Weekbode. Met Daan en Thilde aan mijn benen (komen mama!) en MIJN boek in de hand werd voor de eerste keer ge-tandpasta-smiled ;-)
Eens mijn volledige fanclub - toch een behoorlijke bende ! - zijn plaatsje gevonden had, de puzzels en pic-nicskes voor de kindjes (die moesten begot een uur stil zijn!) uit de sjakosj waren, begon de schepen van cultuur aan zijn inleiding. Daar was die tandpasta-smile opnieuw. Goh, ik moet zeggen dat je toch een beetje groeit ze als je zo veel lof hoort over je werk ... Ook Thilde, als jongste vrouwelijke vertegenwoordiger werd aangehaald :-)
Professor Georges Martyn nam nadien het woord over; hij zou de inhoud van het boek kort introduceren voor het publiek. Wat kan die man vertellen!!! Ik herinnerde mij zo weer de boeiende lessen (inleiding tot het Publiek Recht), zelfs het mondeling examen was bij die mens geen sterfmoment!!!
(Terwijl Prof. Martyn het publiek boeide, hielden de kindjes zich echt wel heel flink bezig. Thilde zat weliswaar geen seconde stil, paraderen voor het publiek en aandacht zoeken doet ze nogal heel graag ;-) Ook Daan hield zich flink bezig, al mocht het voor hem geen 10 minuten meer langer duren; hij was het stil zijn een beetje beu aan het worden, vond dat mama moest rechtstaan, meneertje was moe aan het worden ;-))
3 kwartier heeft Prof. Martyn ons weten te boeien, maardaarna was het tijd voor de officiële overhandiging van MIJN boek. Stoer als ze zijn (not!), durfde de familie dan toch geen speech op te eisen; ze applaudiseerden heel flink en bleven ook heel flink stil op hun plaats zitten (mietjes! lol) Ook ik bleef maar flink zitten, want ik durfde die bende prominenten toch niet toe spreken ze, vooral niet na een uur te hebben geluisterd naar twee spraakwatervallen, zou ik maar heel stuntelig zijn over gekomen ;-) Ik bespaar me dan graag de schaamte :p
De spotlights bleven echter nog een tijdje op mij gericht, want op de receptie moest ik zowaar een echt interview geven met de krant (Het Nieuwsblad en HLN) en MIJN boeken signeren. Zo voelt het dus aan om (eventjes) beroemd te zijn ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten