Bange dagen ...

Woensdag moest ik op controle voor de uitgebreide echo. Het begon goed, hoofdje mooi naar beneden, rugje lag aan rechterkant, ronding van poepje was te zien. Maar toen werd het stil, hij bleef maar draaien en draaien en draaien met zijn dinges daar. Ik had totaal geen idee waar hij zat te kijken, hoofdje? buikje? Het bleek het buikje te zijn; er zit vocht in zijn buikje ... Dan hersentjes bekeken, prima in orde; hartje bekeken ... zag er aanvankelijk ook goed uit ... aanvankelijk ... toen hij mij uitleg zat te geven over dat vocht was ons ventje een beetje gedraaid en kon hij toen ook zien dat er onder zijn hartje ook al wat vocht zat. Maar het hartje moest nog niet extra werken om het op te halen, het klopt zoals het hoort. Ook de niertjes, blaas, darmen, alles eigenlijk is zoals het moet; maar dat vocht hoort daar niet!!!
Hij heeft onmiddellijk een afspraak gemaakt in Leuven, voor een gespecialiseerde echo bij een hoogrisicozwangerschapsgynaecoloog. Dinsdag om 16u moet ik in Leuven zijn. Als ook de echo geen 100% duidelijkheid geeft, moet ik ook een vruchtwaterpunctie ondergaan ... En in dat geval is het weer een tweetal weken wachten op uitslag.

Donderdag moest ik al naar de huisarts voor bloedafname. Daaruit konden de beste opties blijken: cmv-besmetting of indirecte coombs positief (ik heb negatieve rhesusfactor en ons bloed kon aan het "vechten" zijn); maar daaruit is niks gekomen ... Mijn laatste sprankeltje hoop op het beste resultaat ligt nu nog bij de vijfde kinderziekte. Misschien heeft Thilde dat een tweetal weken geleden gehad en ben ik besmet (ik ben toen niet met haar naar dokter geweest omdat ze eigenlijk nie ziek ziek was, maar gewoon koorts en snottebellen. Maar als ik er nu aan denk had ze ook heel erg rode wangetjes en vlekjes op haar billetjes, wat dus kan wijzen op vijfde kinderziekte). Deze is wel besmettelijk, maar niet zo gevaarlijk in tweede en derde trimester. Dat weet ik pas maandagavond en ik hoop zo dat het dat maar is; dat valt te genezen met een bloedtransfusie door de buikwand heen, of als het nog in een vroeg stadium is kan het gewoon weer weg gaan.

De andere scenario's zijn echter minder hoopgevend. Ofwel een infectie bij de baby zelf, een chromosonale afwijking of een anatomische afwijking. In al deze gevallen heeft de gyn mij voorbereid op het ergste, een niet-levensvatbare baby. Ofwel neemt het vocht toe en kan het hartje het niet meer aan, ofwel blijft hij leven zolang hij in mijn buik zit, maar eens geboren zou hij het niet halen ...

Ik zie het echt somber in en denk in momenten al aan afscheid nemen ... Koen denkt nog positief en hopelijk krijgt hij gelijk.

Maar het is zo onwezenlijk hé; hij stampt er op los hier vanbinnen, zijn hartje klopte zo mooi en toch is hij ziek en het ergste van al ... ik kan hem niet helpen msad
Daan ziet mij wenen en vraagt dan wat er scheelt. Als ik zeg dat zijn broertje ziek is, dan moeten de dokters hem genezen; hij wil zijn broer ook zo graag zien en hij heeft al een knuffel uitgehaald voor zijn broer. Hij stelt wel duizend vragen waar ook ik geen antwoord op heb. Ik zou hem zo graag bevestigen dat alles ok is ...